Huil

Huil is die stort van trane (of die trane in die oë) as gevolg van 'n emosionele toestand, pyn of 'n fisiese irritasie van die oog. Emosies wat tot huil kan lei, is woede, geluk of hartseer. Om te huil word gedefinieer as "'n komplekse geheime-motoriese verskynsel wat gekenmerk word deur die stort van trane van die lakrimale apparaat sonder irritasie van die menslike oog", in plaas daarvan, wat 'n verligting bied teen konjunktivitis.^[1] 'n Verwante mediese term is lakrimasie, wat ook verwys na nie-emosionele vergieting van trane.

Huil gaan gewoonlik gepaard met 'n stel ander simptome, soos stadige maar wisselvallige inaseming, af en toe gevalle van inaseming en gespierde bewing.

'n Neuronale verband tussen die lakrimale klier (traanbuis) en die areas van die menslike brein wat by emosie betrokke is, is vasgestel. Wetenskaplikes debatteer of mense die enigste diere is wat trane lewer as gevolg van emosionele toestande.^[2] Charles Darwin het in The Expression of the Emotions in Man and Animals geskryf dat die aanhouers van Indiese olifante in die Londense dieretuin aan hom genoem het dat die olifante wel trane kan stort.

Trane wat tydens emosionele huil geproduseer word, het 'n chemiese samestelling wat verskil van ander soorte trane. Dit bevat aansienlik groter hoeveelhede van die hormone prolaktien, adrenokortikotropiese hormoon, en Leu-enkefalin^[3] en die elemente kalium en mangaan.

1. ↑ Patel, V. (1993). "Crying behavior and psychiatric disorder in adults: a review". Compr Psychiatry. 34 (3): 206–11. doi:10.1016/0010-440X(93)90049-A.
2. ↑ Walter, Chip. "Why do we cry?". Scientific American Mind. 17 (6). doi:10.1038/scientificamericanmind1206-44.
3. ↑ Anton Skorucak, MS. "The Science of Tears". ScienceIQ.com. Besoek op 25 Mei 2019.